Ikona. Eseje o sztuce Mariny Abramović

Michał Krawczak
Ikona. Eseje o sztuce Mariny Abramović

Na autobiografię Mariny Abramović można spojrzeć jak na dynamiczny, płynny i otwarty ikonostas. Wizualność poszczególnych ikon, wykreowanych przez artystkę, cyrkuluje w systemie medialnego zapośredniczenia, którego elementem jest nasza percepcja. Ikony skonstruowane przez Abramović nie odsyłają jednak do absolutu teologicznego, transcendentnej boskości, ale do absolutu cybernetycznego, który realizuje się w mechanizmie sprzężenia zwrotnego. Różnorodne pod względem czasoprzestrzennym ikony, tworzone przez Abramović, dążą do skomponowania struktury ikonostasu, będącego w ciągłym stanie metamorfozy i transformacji. Jest on złożony z fragmentów: działań, obrazów, wspomnień, historii, zawsze jednak oznaczonych przez indywidualną wrażliwość artystki.

W książce opisany został nie tylko fenomen twórczości pionierki sztuki performansu (i jej popularności), jej twórczość stanowi także pryzmat umożliwiający zanalizowanie procesów, którym podlegała sztuka performansu w swojej już pięćdziesięcioletniej historii. Interesujące jest to, jak bardzo performans stał się głęboką strukturą współczesnej kultury, jak jego strategie i narracje w sposób nieuświadomiony powielane są w różnych formach we współczesnej kulturze medialnej.

Michał Krawczak, Ikona. Eseje o sztuce Mariny Abramović, ISBN 978-83-232-3585-9, ISSN 1895-376X, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu,  2020.

projekt graficzny książki: Raman Tratsiuk, electricdesign.pl

zdjęcie na okładce: Youssef Nabil, Marina Abramović, Nowy Jork 2006, ręcznie malowana odbitka żelatynowo-srebrowa, dzięki uprzejmości artysty oraz Nathalie Obadia Gallery (Paryż/Bruksela)

zdjęcia wewnątrz książki: dzięki uprzejmości Marina Abramović Archives.

 strona wydawnictwa UAM: Michał Krawczak, Ikona. Eseje o sztuce Mariny Abramović